Çocukları Sakinleştirmede Anne Etkisi

Öfke duymak sadece yetişkinlere özgü bir durum değildir. Çocukların ve bebeklerin bile öfkelenip hırçın hareketlerle duygularını ifade ettiklerini görebiliriz. Anneler, doğdukları andan beri çocuklarını sakinleştirebilmek konusunda babalardan bir adım daha önde olmuşlardır. Özellikle yeni doğan bebekler anneleri ile ten temasında olmayı isterler. Bazen sadece fiziksel bağ kurmayı annelerinin kokusunda sakinliği yakalamayı isterler.

Çocuğu Sakinleştirme Yöntemleri

0-6 yaş arası dönemde çocuklar ağladıklarında tek başlarına bırakılmamalı, yanlarında kalarak ağlamalarına neden olan sebeple ilgili konuşulmalıdır.

Çocuk öfke sebebi ile annesinden uzak durmak istiyorsa ya da onun kendi odasından uzak durmasını istiyorsa anne çocuğunun isteğine saygı duyduğunu ama daha sonra bu konuyu tekrar konuşacaklarını bildirmelidir.

Sakin bir ses tonu ile rahat bir vücut dili ile konuşulmalıdır.

Öfkenin tesiri altındaki çocukla beraber nefes egzersizi uygulanarak bedensel sakinlik kazanılmaya çalışılabilir.

Anneler, çocuklarının sakin kalmasının tek yolunun onlara hayır demeden isteklerinin hepsini yerine getirmek olduğunu zannedebilirler. Onların üzülmesine mani olduklarında sakin ve mutlu bir çocuk olacaklarına inanır. Ama bu tutum, yalnızca tatminsiz ve sahip olduklarından mutluluk duymayan bireyler oluşmasına zemin hazırlar. Bazen isteklerimizin hemen karşılanmayacak olması hayatta her şeyin bizim istediğimiz şekilde yol almayacağını anlamamız açısından gereklidir. Çocuk eğitiminde de bu mantık üzerinden hareket edilmelidir.

Güven Duygusunun Etkisi

İnsanlar çoğunlukla sonucu görürler ve ona göre hareket ederler. Fakat sonuç tek olsa da aslında nedenler bazen birden çok olabilir. Annelerde karşılarında öfkeli bir çocuk gördüklerinde bu durumun olumsuz etki oluşturmaması için çaba gösterirler. Duruma böyle baktıklarında sadece o anlık bir değişim yaratırlar. Kızgınlık ve öfkeye sebep olan birçok neden sıralanabilse de güven bağının elde edilememesi anne ve çocuk arasında sakinlik sağlanamamasının en önemli nedenidir.

Çocuklar, dünyaya sevgi ve güven duyguları konusunda sonsuz bir açlıkla gelirler. Kendilerine verilecek her türlü sevgiye açıktırlar. Hayatlarını doğru idame ettirebilmeleri içinde güven duygusunun kurulmasına ihtiyaç vardır. Güvensizlik duyan çocuklar hem çocukluktan itibaren hem de yetişkin olduğu sürede agresif ve huzursuz bireyler haline gelir. Güven duygusu sağlanmazsa anne çocuğunu sakinleştirmek için sadece anlık çözümler üretebilir.

Oysa annelerin çoğu, çocukları üzerinde yaratabildikleri sakinleştirici etkiden haberdardır. Bebekler, doğar doğmaz annelerini yanlarında arzu eder. Büyüdükçe annelerinin her yaptıkları eylemi görmesini ister, onlardan güven depolarlar. Kötü bir şey yaptığında bile annesinin onun yanında olacağını bilen her duruma karşı sakinliğini koruyacaktır. Bu gibi birçok durumdan da anlaşılacağı gibi anneler, çocuk büyütmede karşılaşabilecekleri her türlü soruna karşı onlara doğuştan verilen içgüdülere sahiptirler.